Evîna Demsala Mirinê

Hevalê diljar, birîndar û serî taç

Evîn nasnake tu mizgeft û xaç

Bila bes biramûse hestir lamên te

Nemîne hêviya ev Yezdanê afirandî,

Li te bê rehmê, peyvira wî ev e

Ew nas nake cudahiyan

Natewe li ber dewlemendiyan

Nas nake deriyê kelh û xanan

Şerm nake ji feqîriyan...

Bila zik mirî be ji bo pariyeke nan

Her carê dil dike balîvekê hiriyan

Zik birçî an têr, dike maka xeyalan

Bese, dest ji vê evînê berde

Bikuje, binaxke di cer de

Tovê Evîna xwe di vê demsala ziha û seqem de mirar neke

Bihêle ji demsalekê biharîn,

Gul şîn, gulxwîn şîn

Ka binêre çawe dar li benda rojê,

Demsala xwe,

Ji Axa germ re dihêle pel, gul û berhemên xwe

Kevok li benda demsala hêlîna xwe

Ma te dîtiye zivistanan hêlîn çêkirîn

Nebe berfîn û xweşikbûna xwe neke goriyê bihareke direwîn

Ma dibe vê sedsala bîstûyekemîn,

Tu bibî Memê miriyê Zîn

Qey ne ji ber demsala derewîn,

Mem negihaşt sitiya Zîn

Berde bila biçe ev demsala kujer...

Da hêza te hebe ji bihara bê re

Wê demê bibîne dê çawe vebe gulên evînê di dil û mejî de

Dê çawe hingivî ji gulên te bifûrin

Û dê tama dev û lêvên yarê çiqas xweştir bike

Berde bila here ev demsala Evîna derewîn

Li ber bayên bahoza evînê nebe peleke hişk,

Dil neke wargeha mar û mişk,

Bi xwe ve nede wekî dûpişk

Rayên xwe berdê zeviya welatê evîndaran

Bibe dareke her peleke wê destaneke ya evînê têde hati nivîsîn

Bizane heval…

Ev gotin ne ji pirtûk û çîrokan hatine gotin,

Hemû şahidên jana evîna demsala derewînin

Ji xwîna dileke ji bin xirabeya erdhêja evînê hatî derxistin hatine dotin

Dilê xwe bike sarincekê de,

Bila xwîn hêdî hedî bigere

Da tu doz û daxwazan li te neke

Hey mala te ava,

Ne welate nayê berdan...

War BOTAN

02-12-2016